#36 Alice

Alice is alleenstaande moeder van twee kinderen. Toen haar zoon twee maanden oud was, kreeg hij de eerste DKTP-prik. Direct daarna was hij dagenlang lamgeslagen en verstijfde. Alice legde toen nog niet de link met de prik, omdat ze dacht dat ze als kersverse moeder gewoon overbezorgd was. Na de derde DKTP-prik kreeg haar zoon opnieuw een ernstige reactie en toen viel het kwartje bij Alice. Achteraf merkte ze op dat zijn klachten, zoals hersenhuilen (extreem en langdurig huilen), telkens direct na de prik optraden. Het consultatiebureau zei dat dit een ‘normale’ reactie was (wat het niet was) en raadde aan haar zoon een zetpil te geven.

Alice voelde dat het echt mis was met haar zoon. Hij kreeg last van spraakuitval, overprikkeling, hyperfocus, eczeem en allergieën. Hij was altijd een goede eter, maar stopte opeens met eten. De arts merkte op dat hij geen contact maakte en vermoedde autisme, maar Alice wilde niet zomaar allerlei labels op haar kind plakken. Toen zij openlijk sprak over het verband met de prikken, kreeg ze gelijk. Artsen bevestigden dit mondeling, maar niet schriftelijk. Verder kreeg ze te horen dat haar zoon niet thuis hoorde in het reguliere onderwijs.

Alice had het sterke gevoel dat haar zoon tijd nodig had om te herstellen van de prikken en deed er alles aan om zijn gezondheid terug te krijgen. Ze begon met homeopathie, ontstoren en logopedie om zijn spraak te verbeteren. Wat goed hielp was reflexintegratie, een lichaamsgerichte therapievorm die kinderen kan helpen bij moeite met denken, voelen en doen. Ook paste ze haar hele levensstijl aan. Zijn spraak is gelukkig hersteld en hij is inmiddels overgestapt van speciaal naar regulier onderwijs.

Nu vertelt Alice haar zoon dat hij allergisch is voor vaccinaties, zodat hij zich kan wapenen. Dit hele gebeuren was voor haar een drijfveer om holistisch kindertherapeut te worden. Daarnaast wil ze graag bijdragen aan bewustwording over wat haar zoon is overkomen.