Corona prikschade slachtoffers in gesprek met het Ministerie VWS
Eergisteren voerden we het teleurstellende gesprek met het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) over vaccinatieschade veroorzaakt door de coronaprikken. Samengevat in één zin: als je vaccinatieschade hebt in Nederland, sta je er helemaal alleen voor.
Eindelijk een gesprek
Vanuit de slachtoffers waren Iris de Boer, Sara Peters en ikzelf aanwezig. We wilden het gesprek graag met meer mensen voeren, maar dat vond het ministerie niet wenselijk. Maar goed, daar was het moment dan. Na maandenlang wachten mochten we eindelijk langskomen. Het heeft een lange adem gekost: de eerste mail van Iris de Boer (tevens oprichtster van de supportgroep Ernstige/Langdurige Bijwerkingen Corona Vaccinatie) dateert van 15 oktober 2021. Op 5 juni 2023 zaten we dan eindelijk aan tafel in Den Haag.
Toen we het gebouw binnenliepen, zagen we posters aan de muur met de tekst ‘Je staat er niet alleen voor’ op een babyroze achtergrond. De uitstraling was vriendelijk, bijna geruststellend. Alsof je in een warm bad terechtkomt. Wel erg laat voor ons, maar toch: ik voelde een sprankje hoop. Complimenten aan de marketeers — nu nog zien of die woorden ook echt kloppen met de werkelijkheid.
Discretie
Wij hebben vooraf aangegeven dat er discreet moest worden omgegaan met de filmpjes van de vaccinatieschadeslachtoffers die wij hadden doorgestuurd. Het ministerie vroeg zelf ook om discretie. Zo mogen wij de namen van de woordvoerders niet delen, geen informatie geven over het aantal ingediende X-claims in Nederland en geen geluids- of video-opnamen maken of delen op sociale media.
Wij vinden het belangrijk om onze lotgenoten te informeren, mensen die in precies dezelfde situatie zitten als wij, maar niet de kans kregen om met de overheid in gesprek te gaan. Belangrijk om te vermelden is dat de onderstaande tekst uiteraard onze eigen interpretatie is van het gesprek.
Eerste kennismaking
De ontvangst was goed. Vanuit het VWS was onder andere een jurist aanwezig. Vooraf vroegen we ons wel af waarom juist een jurist bij het gesprek aanwezig was. We hadden eerder een arts verwacht dan iemand met een juridische achtergrond, zeker omdat we van het ministerie niet over schadevergoedingen mochten praten. Er werd aangegeven dat we één uur de tijd hadden voor het gesprek, terwijl wij hadden gehoopt op twee uur. We zaten in een prettige, transparante vergaderkamer. Ze luisterden aandachtig naar onze verhalen.
Reactie op onze video
Velen van de vaccinatieschadeslachtoffers hadden filmpjes ingestuurd (dank daarvoor nogmaals!). Die hebben ze bekeken en die vonden ze aangrijpend. Opvallend was dat er direct werd gezegd dat zij ook de andere kant van de medaille kennen: mensen in hun omgeving die ernstig ziek werden van Corona. Denken ze dat wij Corona-ontkenners zijn omdat wij aangeven vaccinatieschade te hebben? Is het voor hen een of-of-verhaal? Bestaat er geen én-én? Ik vond dat persoonlijk een vreemde opmerking. Als iemand een video laat zien van patiënten met Parkinson, zeg je dan ook: “Ja, maar ik ken alleen mensen met MS”? Nee, dat doen we niet. Het was menselijker geweest als er gewoon werd gezegd: “Wat vreselijk wat jullie is overkomen.” Punt.
Ook werd gezegd dat het moeilijk te begrijpen is, al die verhalen van slachtoffers. Zijn ze dan niet op de hoogte van de verschillende ernstige neurologische aandoeningen die door de Corona-vaccinaties kunnen ontstaan? Of hebben ze geen beeld bij wat een Guillain-Barré-syndroom of neuropathie inhoudt? Of is het simpelweg omdat het voor hen een ver-van-hun-bed-show is? Zou hun reactie anders zijn als zij het zelf zouden meemaken of als hun partner door een vaccinatie in een rolstoel terecht zou zijn gekomen?
Ik had in elk geval niet het gevoel dat ze dachten dat de verhalen of de filmpjes onzin waren. De video’s hebben ze in elk geval geraakt en enigszins aan het denken gezet.
Een brug te ver
Het doel van het gesprek was voor ons om bepaalde zaken recht te zetten. Zij zagen dat als een brug te ver. Terwijl wij juist op zoek zijn naar concrete oplossingen op korte termijn, willen zij drie stappen terug. Ze blijven hangen in de vraag wat vaccinatieschade überhaupt is. Toen we meerdere keren de woorden “vaccinatieschade” of “post-vax” gebruikten, gaven ze aan dat ze de sfeer ingewikkeld begonnen te vinden. Zij gebruiken liever de term “bijwerkingen na vaccinatie”. In buurland Duitsland is “Post Vaccinaal Syndroom” inmiddels een gangbare term, zowel op tv als in de media. In Nederland lopen we daar blijkbaar nog flink op achter. Als het over vaccinatieschade gaat, lijkt ons land nog steeds in de Dark Ages te zitten.
Geen hulp
In het gesprek werd officieel bevestigd wat we eigenlijk al twee jaar wisten. Er was nooit een plan om mensen met bijwerkingen te helpen. Een bevestiging voor ons, want C-support was in eerste instantie alleen bedoeld voor Long Covid-patiënten. Pas veel later werd gecommuniceerd dat ook vaccinatieschade-slachtoffers zich konden melden bij C-support, nadat velen van ons bij het VWS hadden aangeklopt.
Volgens VWS zou de adviserende rol van C-support voldoende moeten zijn. C-support houdt zich vooral bezig met inventariseren en doorverwijzen. Daarmee, zo stelt men, voldoen ze aan de eisen van de WHO om hulp aan te bieden. Wij legden uit dat wij bij C-support vastlopen. De organisatie geeft zelf aan dat ze ons verder niet kunnen helpen.
Als tip kregen we mee ons aan te sluiten bij de Post-Covid-groep. Wij maakten duidelijk dat wij niet op één hoop gegooid kunnen worden, omdat er aanzienlijke verschillen zijn tussen Post-Vax en Post-Covid. Gooien we Parkinson- en MS-patiënten ook op één hoop? Nee.
Geen erkenning of gesprek met de minister
Zij konden geen antwoord geven op de vraag of Ernst Kuipers erkenning zal geven dat wij door de prikken zijn beschadigd en hulp nodig hebben. In Duitsland heeft minister Karl Lauterbach al lang geleden op tv erkend dat er een groep mensen is met ernstige bijwerkingen die hulp verdient. Zo’n uitspraak van onze minister is op korte termijn in Nederland niet te verwachten. Er komt dus geen erkenning.
Wel gaven ze aan dat in het verleden één slachtoffer een persoonlijk gesprek met de minister aangeboden heeft gekregen, maar dit heeft afgewezen. Toen wij vroegen of wij dat gesprek dan konden overnemen, werd dat verzoek afgewezen.
Nog op zoek naar literatuur
Naar aanleiding van ons gesprek gaat het VWS het RIVM vragen om internationale wetenschappelijke literatuur over bijwerkingen. Ik blijf het bijzonder vinden dat zij dit niet eerder hebben gedaan. Het initiatief komt niet van henzelf. Blijkbaar moeten vaccinatieschade slachtoffers eerst als trigger dienen, pas als het te laat is. Toen Iris aangaf dat zij ook een uitgebreide literatuurlijst kon aanleveren, werd dit afgewezen. Misschien zijn ze bang voor informatie die niet in hun straatje past? We vroegen ook wat ze gaan doen als uit die literatuur een specifieke bijwerking naar voren komt en hoe ze dat dan willen oplossen, zoals de veel voorkomende verstoorde menstruatie sinds de prik. Daar kregen we geen antwoord op.
Geen onderzoek
De reden dat het VWS covid slachtoffers wel helpt en vaccinatieslachtoffers niet, is omdat wij met te weinig zouden zijn volgens hen. Ze hebben geen duidelijk beeld van hoeveel mensen daadwerkelijk getroffen zijn en hoeveel mensen toevallig ziek zijn geworden na de prik. Omdat ze geen budget voor onderzoek willen vrijmaken, kunnen ze dit ook niet valideren.
Wij vermoeden dat we er via onderzoek ook nooit gaan komen. De overheid zoekt vooral onderzoek dat hun bestaande opvattingen bevestigt. Toen Sara aangaf dat haar vader na de prik een hartaanval kreeg, was het antwoord dat uit onderzoek bleek dat je maanden na Covid nog een hartaanval kunt krijgen. Vreemd dat ze daar wel onderzoek naar doen. Vorige week was in het nieuws dat 40% van de mensen van middelbare leeftijd cognitieve problemen heeft, vermoedelijk door Covid zegt men. De overheid laat nu onderzoek doen om dit vermoeden te bevestigen. Terwijl wij met onze cognitieve problemen heel goed weten waardoor die ook veroorzaakt kunnen worden, namelijk de vaccinatie, maar als een wetenschapper dat aantoont, is het een complottheorie of een ‘dwaallicht’. Onderzoek naar klachten na vaccinatie wordt gezien als twijfelachtig, maar onderzoek naar klachten na een Corona-besmetting is ineens een kristalheldere verklaring, terwijl de Corona-vaccinaties en het virus ongeveer in dezelfde periode voor kwamen.
We confronteerden hen ook met de sjoemeldata van de fabrikanten. Ze zijn niet van plan actie te ondernemen op de trialdata gesjoemel van Pfizer en AstraZeneca (dat vonden ze een complottheorie?).
Opheldering bij het Lareb
De talloze meldingen bij het Lareb vonden ze verder niet alarmerend. Het VWS gaat wel om opheldering vragen bij het Lareb over verdwenen en gewijzigde data en waarom er geen opvolging naar slachtoffers wordt gedaan. Ook onderzoeken ze wat de signaalwaarden zijn, maar die worden eigenlijk alleen op Europees niveau ingeschakeld bij levensbedreigende situaties. Arbeidsongeschiktheid of de dood wordt niet als reden voor alarm gezien.
Geen specifieke zorg
Er komt geen specifieke zorg voor mensen met vaccinatieschade, geen zorgprotocol voor mensen die slecht reageren op een vaccinatie, geen behandelplan en er wordt bijna niets vergoed via de zorgverzekering als je vaccinatieschade oploopt. Het VWS gaf aan dat we met onze bijwerkingen gewoon in het reguliere zorgcircuit terecht kunnen. Toen we aangaven dat dit niet het geval was, kregen we te horen dat dit voor meer doelgroepen geldt, maar dat zij daar helaas niets aan kunnen veranderen. We hebben nou eenmaal te maken met beperkingen binnen ons zorgverzekeringssysteem. Wij weten dat een aantal WIA-aanvragen van vaccinatieschade-slachtoffers is afgekeurd, omdat instanties geen literatuur hierover hebben en deze patiënten niet geloofd worden dat zij niet kunnen werken en hierdoor ook verder medisch niet behandeld worden.
Toen wij uitlegden dat er in Duitsland zelfs een specialistische universitaire kliniek bestaat voor mensen met het Post Vaccinaal Syndroom, gaven zij als tip om dan maar naar Duitsland te kijken hoe zij dat hebben geregeld, terwijl wij duidelijk maakten dat wij met onze ernstige gezondheidsklachten niet in staat zijn dit te doen. Zij toonden verder geen interesse om zich hierin te verdiepen. Dat is het buitenland, zij kijken niet verder dan hun eigen landsgrens.
Censuur stopt niet
Er komt ook geen einde aan de censuur. Het ministerie zegt dat de Nederlandse overheid absoluut niets doet aan censuur. Onze getuigenissen die op Facebook, YouTube, etc. worden verwijderd, ja, dan moeten wij bij Big Tech aankloppen. Zo simpel is het natuurlijk niet, maar zij zeiden dat zij niets te maken hebben met Facebook en ook geen invloed kunnen uitoefenen daarop. Op de vraag of dit misschien vanuit de Denktank Desinformatie is gebeurd, was het antwoord: nee.
Media als probleem
Volgens het Ministerie van VWS is ons grootste probleem dat veel anti-vaxxers desinformatie verspreiden en dat hindert ons doel (hulp voor slachtoffers). De verhalen over vaccinatieschade die alleen te lezen en te horen zijn via alternatieve media (omdat de mainstream media dit niet oppakt), zien zij als een lastige weg voor ons, terwijl juist deze media ons veel erkenning geven. De krant De Groene Amsterdammer werd genoemd als een goed beginpunt. Jop de Vrieze heeft inderdaad een zeer voorzichtig artikel over ons geschreven, maar dat heeft helaas niet geleid tot een sneeuwbaleffect. Grote nationale kranten, tv-programma’s (zoals Nieuwsuur, Jinek, Humberto, etc.), academische ziekenhuizen en universiteiten hebben dit niet opgepikt.
Desinformatie blijft bestaan
Politici, zoals Jan Paternotte van D66, mogen volgens hen ook gewoon blijven zeggen dat vaccinatieschade niet bestaat (we kregen te horen dat we die politici zelf hebben gekozen). Persoonlijk vond ik dat een vreemd antwoord. Stel je voor: een politicus zegt dat de Holocaust niet heeft plaatsgevonden en het ministerie zegt dan: tja, jullie hebben die politici zelf gekozen. Weer zo’n moment waarop ik dacht: waar is hier de menselijke kant? Over het feit dat wij haatberichten en bedreigingen krijgen, waaronder dat wij onder andere ‘Russisch Poetin pijpende actrices’ zouden zijn, gingen ze niet in. En ja, zo word ik genoemd op platform X.
Een patiëntenvereniging als advies
We hebben voorgesteld om V-support voor hen op te richten, gebruikmakend van de kennis en internationale contacten die we al hebben, een steunpunt voor vaccinatieschade slachtoffers. Ze zeiden hierover na te zullen denken. Dat is vermoedelijk ambtelijke taal voor nee, maar ze vonden wel dat het onafhankelijk moest zijn (en wij blijken dat blijkbaar niet te zijn).
Zij kwamen met een tegenvoorstel. Ze adviseerden ons een stichting of patiëntenvereniging op te richten, zoals KIKA. Professionaliseren is belangrijk, want dan hebben we mogelijk ook een directe ingang tot de Tweede Kamer en de media. Het Ministerie van VWS is blijkbaar niet de juiste plek om hulp te vragen, zij hebben slechts een adviserende rol.
Geen subsidie
Voor zo’n stichting of patiëntenvereniging heb je ook wat geld nodig, blijkt. Toen we vroegen of we 500 euro konden krijgen voor het oprichten van een stichting, werd dit afgewezen. Er komt dus geen subsidie. Er is 90 miljard uitgegeven aan de covid maatregelen, 32 miljoen aan post covid, maar 500 euro voor corona vaccinatieslachtoffers is blijkbaar teveel gevraagd.
Producent verantwoordelijk voor schade
We mochten het niet hebben over schadevergoedingen, maar de jurist bracht zelf naar voren dat de producent verantwoordelijk is voor de schade en dat we daarmee bij onze eigen jurist terechtkunnen. Er werd gezegd dat het niet klopt dat de overheid hiervoor verantwoordelijk is.
Toen wij vroegen om een reactie op uitspraken van Hugo de Jonge (zoals ‘arm voor arm’, ‘deur voor deur’, ‘we weten jullie te vinden als je niet gevaccineerd bent’, etc.) en dat de taal sindsdien totaal veranderd is en alles een vrijwillige keuze zou zijn geweest, antwoordden zij dat zij niet namens Hugo de Jonge kunnen spreken. Wat een minister zegt, is zijn politieke verantwoordelijkheid. Zij doen enkel ondersteunend werk.
We wilden ook nog vragen stellen over de contracten met de verschillende fabrikanten, maar daar was helaas geen tijd meer voor. Er zijn sowieso veel claims ingediend in Nederland, maar niet zoveel als in Engeland. Het probleem voor ons is dat deze mensen anoniem blijven en niet met hun verhaal naar buiten treden, noch in de mainstream, noch in de alternatieve media. We moeten maar afwachten wat er de komende tijd naar boven komt.
Geen vervolg
Het gesprek liep wat uit, maar het Ministerie van VWS ziet verder geen aanleiding voor een vervolggesprek. Zij missen een duidelijk doel. Dat wij nog veel vragen hebben vinden zij geen goede reden. Alle deuren blijven gesloten. De reden dat al deze zaken niet worden opgepakt, is eigenlijk bijna altijd dat er nog onvoldoende onderzoek is gedaan (door VWS zelf), dus het is een kip-en-ei-verhaal. Zolang iets nog ‘toeval’ kan zijn, kunnen zij geen actie ondernemen. Zo zien wij de situatie.
Daarnaast erkennen zij dat onze problemen niet met één druk op de knop opgelost kunnen worden. Zij vrezen dat er geen magische oplossing bestaat voor ons. Ze snappen dat wij in een lastige situatie zitten en hebben ons in ieder geval beloofd om op een paar vragen antwoorden te geven.
Aangeslagen, maar niet verslagen
Tja, heeft dit gesprek ons dan iets opgeleverd? Ja, want we hebben nu de officiële bevestiging dat we geen enkele hulp van de overheid mogen verwachten. Je doet het voor een ander, ‘samen verder’, maar hier scheiden onze wegen dus.
Toen we weer in de algemene hal van het gebouw kwamen, zagen we opnieuw de roze, vriendelijke posters. De boodschap op de poster klopt niet, in ieder geval niet voor mensen met vaccinatieschade. Je staat er namelijk wél alleen voor.
We zijn aangeslagen, maar niet verslagen. Toevallig zag ik vandaag een quote van Nelson Mandela op social media: I never lose. I either win or learn. Weer wat geleerd van zo’n gesprek. We gaan sowieso door met het zoeken naar een jurist, met het stellen van Kamervragen en we hebben een plan opgevat om zelf V-support op te richten, mits we genoeg hulp krijgen. Het gesprek heeft ons in ieder geval gemotiveerd om door te gaan met wat wij doen. Wij blijven niet stil.
Deel dit bericht