Kim Roeloffzen (46) is alleenstaande moeder, heeft een dochter en had een fijn sociaal leven. Medisch gezien had ze overgewicht, maar verder geen andere serieuze gezondheidsklachten. Ze werkte in de horeca en was het aanspreekpunt van het bedrijf. Op haar werk moest ze veel rekening houden met de RIVM maatregelen. Ze heeft de C-prikken genomen puur uit angst, omdat ze er dagelijks mee geconfronteerd werd op werk, maar ook als ze tv keek. Ze zegt zelf dat ze eigenlijk als een makke schaap erachter aan was gelopen. In haar omgeving had ze ook niemand die anders dacht over de prikken, behalve haar ex-man en haar dochter. 

In juli 2021 kreeg Kim de basisserie, in haar geval twee Pfizer prikken. Na de prikken merkte ze dat ze zich vermoeid voelde. Eind november 2021 kreeg ze opeens een dubbele longontsteking wat maar niet over ging. Begin december kwam ze terecht op de eerste hulp en lag een aantal dagen op de longafdeling in het ziekenhuis. De artsen ontdekten dat Kim diverse longembolieën heeft gehad, oftewel bloedpropjes in haar luchtwegen. Kim confronteerde de artsen ermee of het niet door de prikken is veroorzaakt, maar volgens haar artsen was het gewoon pech en het had het niks te maken met de prikken. 

Sinds de longembolieën voelt Kim zich lichamelijk en geestelijk helemaal gesloopt. Ze kreeg ook last van cognitieve problemen, brain fog, slecht concentratievermogen, zeer snel overprikkeld, veel hoofdpijn en spierpijn. De neuroloog nam haar niet serieus en verwees haar zelfs door naar de GGZ, hij gooide het ook op een mogelijke burn-out. Omdat ze medisch gezien niet serieus werd genomen, kwam Kim ook niet in aanmerking voor bepaalde revalidatieprogramma’s. Ze was boos, verdrietig en voelde zich niet gehoord. Kim probeerde nog wel te werken, maar haar werkgever zag ook dat het sterk achteruit ging met haar. Kim’s collega’s merkten op dat ze volop fouten maakte. Een maand na de longembolieën kreeg ze ook nog Corona. Vervolgens kreeg ze in december 2022 wéér een longembolie. 

Kim’s leven staat nu al drie jaar stil. Ze zit continue in de overlevingsmodus. Ze heeft veel gehad aan ergotherapie en ze probeert elke dag toch te blijven bewegen. Waar ze heel erg tegenaan oploopt is de onrust en de stress die ze ervaart met het UWV. Het UWV gaat ook nog onprofessioneel te werk met haar situatie en maakt grove fouten. De overheidsinstanties laten haar compleet in de steek, terwijl zij nu in grote financiële problemen komt, omdat ze haar gezondheidssituatie niet serieus nemen. Ze gaat nu ook in bezwaar. Door de financiële druk is ze geneigd nu over haar grenzen te gaan en te gaan werken, maar dat gaat gewoon niet. Verder heeft ze ook veel mensen verloren door deze hele situatie. Kim vertelt dat het een eenzame strijd is. 

Het verhaal van Kim is opgepikt door een journaliste van de regionale krant Tubantia. Het is een misleidend artikel geworden waarin de titel wordt vermeld dat ze een Long Covid patiënte is, terwijl in de tekst (achter de betaalmuur!) wordt beschreven dat ze vaccinatieschade heeft. Dit was niet zo afgesproken. Door dit artikel is ze wel in contact gekomen met andere lotgenoten wat ze fijn vindt. Verder hoopt Kim meer te kunnen bereiken door onze krachten te bundelen.