Waarom ik waarschuw voor de gevaren van andere prikken

Voor sommigen is het vreemd dat ik als C-prikschade getroffene mensen waarschuw voor de gevaren van andere prikken. Waarom doe ik dit? Heb ik wel het recht om hierover te praten? Mijn antwoord hierop is HELL YEAH dat ik het recht heb. Voor mij is het heel simpel. Of het nou de kinderprik is geweest of de nieuwste griepprik, schade is schade en dat verenigt ons juist. We verkeren allemaal in dezelfde doofpot.

Alle prikken, min of meer dezelfde risico’s

Toen ik eenmaal terecht kwam in de verborgen vaccinatieschade wereld, ontdekte ik dat de ernstige symptomen die Covid vaccin getroffenen ervaren zeer vergelijkbaar zijn met die van de HPV prikschade getroffenen. Ik las verhalen over chronisch vermoeidheidssyndroom, epilepsie achtige aanvallen, chronische spierpijn, zenuwpijnen, slaapstoornissen, etc. Het is alsof ik mezelf hoorde. Als ik lees dat een tienermeisje door de HPV prik exact dezelfde symptomen heeft gekregen als ik, dan denk ik niet: oh maar dat is een hele andere prik. Nee, ik denk: fuck, weer een slachtoffer met exact dezelfde schade. Ik heb nog 35 mooie gezonde levensjaren meegemaakt. Ik vind het hartstikke oneerlijk dat het leven van een jonge meid compleet geruïneerd is door een prik. Zo onnodig. Dat is wat ik denk. 

Als je in de vaccinatieschade wereld duikt, dan zie je ook dat de aandoening Guillan Barré Syndroom getriggerd kan worden door allerlei soorten prikken, zoals griepprikken, reisprikken en Hepatitis B prikken. Vervolgens kom je er ook achter dat de wetenschap dit ook weet! Ik vond dat nog het meest shockerende. We zien ook dat zenuwschade vaak getriggerd wordt door allerlei soorten vaccinaties. Zo heeft bijvoorbeeld de neurologe tegen mijn lotgenote Nele Bulthé, die door de Covidprik dunnevezelneuropathie heeft gekregen, gezegd dat zij dit ook zien gebeuren bij de jaarlijkse griepprikken. Dit is dus niks nieuws! Een decennium geleden kwam in het nieuws dat de slaapziekte narcolepsie veroorzaakt kan worden door de Mexicaanse griepprikken. Well guess what, we zien dat exact dezelfde neurologische ziekte ook bij C-prikschade getroffenen. Kinderen die door de BMR prikken epilepsie krijgen, we zien dit ook gebeuren bij de HPV prikken. MS wat veroorzaakt kan worden door de Hepatitis B prikken, we zien exact hetzelfde bij de C-prikken. Waar het op neer komt is dat immunologisch gezien jouw lichaam op het lichaamsvreemde materiaal wat zich in een injectie bevindt een verkeerde afweerreactie opwekt. In dit soort gevaarlijke situaties geeft het vaccin jouw lichaam de opdracht om jouw eigen lichaam volop aan te vallen. Welke prik en welke ingrediënt dit uitlokt, verschilt per immuunsysteem, maar de type afweerreactie verschilt niet veel per prik. Allerlei auto-immuunreacties kunnen worden opgewekt in zo’n situatie en daarom zien we vaak dezelfde shitzooi gebeuren bij verschillende prikken. Een ander voorbeeld is myocarditis. Deze aandoening wordt gezien als een zeer bekende ‘bijwerking’ van de Mrna prikken, maar deze hartcomplicaties komen ook voor bij de normale griepprikken. Nogmaals, het is echt niks nieuws. We hebben qua letselschade heel veel gemeen met elkaar. 

‘MRNA prikken zijn erger dan andere prikken’

Wat ik ook vaak hoor is dat Mrna prikken, zoals de C-prikken van het merk Moderna en Pfizer, erger worden beschouwd dan andere prikken. Dat zou kunnen. We zien namelijk erg veel slachtoffers vallen bij deze prikken. Alleen waar ik mij aan stoor is dat dit niet betekent dat andere prikken nu per sé zoveel beter zijn dan andere prikken. Een HPV prik wat geen Mrna techniek bevat, veroorzaakt al decennia ernstige gezondheidsklachten bij jonge tienermeiden en dit is totaal niet zeldzaam! Er zijn al talloze documentaires te zien van HPV prikschade getroffenen. Of de Mrna prikken relatief gezien meer slachtoffers hebben veroorzaakt dat zou goed kunnen, maar dat betekent niet dat we de HPV prikschade tienermeiden nu minder serieus moeten nemen, toch? Is het nu een soort wedstrijdje geworden ofzo? Wanneer is iets teveel? Bij welk aantal heb je het recht om te praten over de gevaren? Moet er eerst een soort signaalwaarde afgesproken worden? Persoonlijk vind ik elk prikschade slachtoffer één teveel. Waar ik ook achter ben gekomen is dat er jaarlijks tientallen baby’s overlijden na het inenten met een kinderprik. Dit is blijkbaar ‘normaal’. Volgens de overheidsdata gaat het hier ‘slechts’ om een paar baby’s. Moet ik dit nu minder erg vinden dan Covid prik slachtoffers die gestorven zijn aan bloedstollingsproblemen? Het is toch allemaal vreselijk? Als er een paar kinderen zijn die hun ogen en vingers missen door vuurwerk, dan vinden we dat echt verschrikkelijk, maar als het over prikschade gaat, dan wordt er geneigd om het maar te zien als ‘collateral damage’. Het hoort er nou eenmaal bij jongens! Als het jezelf over komt of als dit jouw kind over komt, hoe zou je dat zelf vinden? Of je je kind bent verloren door een DKTP prik of als jouw kind beschadigd is door de BMR prik twee decennia geleden of als jij neuropathie hebt gekregen door de nieuwste griepprik, het is toch allemaal even erg? Als je een zwaar auto ongeluk krijgt op de snelweg in een BMW dit jaar of als dit gebeurde in een Citroën tien jaar geleden, het is toch beiden erg? We zouden alle gevallen zeer serieus moeten nemen, toch?

Oudere prikken zijn niet per sé beter

Wat ik ook vaak hoor is dat de nieuwe Mrna prikken niet zo veilig zijn als de kinderprikken vanwege het gegeven dat de kinderprikken nou eenmaal decennialang bestaan. De gedachte is hoe ouder een prik, hoe beter de veiligheid. Dat dacht ik ook, totdat ik in de vaccinatieschade wereld terecht kwam. Nu denk ik absoluut niet meer zo. Ik heb ontdekt hoe groot de censuur altijd al is geweest. Het is bijvoorbeeld nog steeds een enorm taboe om te praten over het FEIT dat kinderprikken autisme kunnen veroorzaken. Dit wordt tot op de dag van vandaag nog steeds glashard ontkend door de instanties. Als er iets negatiefs gezegd wordt over de kinderprikken dan zijn het altijd milde en tijdelijke bijwerkingen, maar als het iets ernstigs is dan wordt het meteen afgeschoven op het wonderwoord ‘toeval’ of ‘het kind had waarschijnlijk een virus te pakken’of ‘het is erfelijk’ terwijl het niet in de familie voorkomt. Alles behalve de prik. Zo herkenbaar voor mij. Dit is na decennia nog steeds zo wat totaal krankzinnig is. Het is niets voor niets dat de luidruchtigste mama bears die de grootste antivaxxers op deze planeet zijn geworden vaak een kind hebben wat prikschade heeft opgelopen. 

Zelfs onder de mensen die sceptisch zijn geweest over de C-prikken wordt kinderprikschade meestal gezien als iets zeer zeldzaams. Dat dacht ik eerst ook. Ik ben achter gekomen dat prikschade bij jonge kindjes helemaal niet zeldzaam is. Het gebeurt vaker dan dat je denkt. Ik krijg dan te horen dat ze niemand kennen met kinderprikschade. Hoe komt het dat zij niemand kennen en ik nu wel heel veel gevallen ken? Ik zal het even uitleggen. Als een kind autisme heeft gekregen door bijvoorbeeld de BMR prik, dan zal een ouder tegen jou zeggen: mijn kind heeft autisme. Als deze ouder weet dat ik prikschade heb opgelopen, dan zegt deze ouder sneller tegen mij: mijn kind heeft autisme wat is veroorzaakt door de BMR prik. Het kind veranderde meteen na de prik in een ander kind qua gedrag. Ik krijg dan een hele uitleg te horen hoe en wat. Simpelweg omdat ik me kwetsbaar open stel en omdat mensen weten dat ik beschadigd ben door een prik krijg ik dit wél te horen. Mensen zijn bang vanwege de judgement wat de ander denkt, bij mij weten mensen hoe ik erover denk en dat ik het absoluut okay vind om hierover te praten. Vaak hebben ouders het ook zelfs niet door dat een kind ernstige gezondheidsklachten heeft gekregen door de kinderprik, omdat de arts in een witte jas zegt dat dat niet kan en het op iets anders probeert te gooien. Er zijn vele ouders die pas jaren later ontdekken dat hun kindje beschadigd is door de kinderprik nadat zij horen dat andere ouders exact hetzelfde hebben meegemaakt direct na dezelfde inenting of juist van een ander soort kinderprik. Een beerput die dan voor ze open gaat.

Het lef hebben om erover te praten

Vele prikschade getroffenen durven niet te praten wat hen is overkomen, omdat ze bang zijn dat anderen hen niet zullen geloven of ze zijn bang voor de mogelijke consequenties: krijg ik mijn ziekte uitkering wel als ik zeg dat dit door de prik is ontstaan? Of word ik dan als wappie uitgemaakt? Ik weet dat vele C-prik getroffenen in hun eigen omgeving zelfs zeggen dat ze Long Covid hebben, terwijl zij mij vertellen dat hun klachten zijn ontstaan door de vaccinatie en niet door een besmetting. Waarom? Omdat Long Covid meer sociaal geaccepteerd wordt dan vaccinatieschade, zeker in de verzekeringswereld. Ik vind dit heel erg. Ik begrijp dat mensen dit doen hoor, maar het blijft natuurlijk bizar. 

Voor mijn podcast heb ik een aantal interviews gehouden met prikschade getroffenen die wel hun verhaal durven te delen, waarvan een paar anoniem, omdat ze het te onveilig vinden om hun eigen waarheid uit te spreken. Wat ik wel merk is dat mensen hun verhaal eerder durven te delen als andere mensen in dezelfde situatie het al hebben gedaan, sommigen dus anoniem en sommigen met naam en al. Maar het blijft nog steeds een heel groot taboe thema. Omdat ik weet dat vele getroffenen het moeilijk vinden om hierover te praten, voel ik juist nog meer de urgentie om aandacht hiervoor te vragen. Ik vind het verschrikkelijk dat ouders die een kind hebben met een spierziekte wat veroorzaakt is door de BMR prik niet naar buiten durven te treden met hun verhaal, omdat het verband tussen de prik en de aandoening ontkend wordt door de overheidsinstanties. Ik heb niet alleen medelijden met het kind, maar ook met de kersverse ouders, want ik weet als geen ander hoeveel impact prikschade en de hele doofpot erom heen heeft op de mens. Ik weet hoe het is om voor gekkie uitgemaakt te worden. Ik weet hoe het is als een neuroloog in je gezicht zegt dat het puur ’toeval’ is dat de symptomen binnen 24 uur na de prik zijn ontstaan. Ik weet hoe het voelt. Ik voel ook de frustratie van de ouders dat de overheid nog steeds niet wil erkennen dat bijvoorbeeld autisme veroorzaakt kan worden door de kinderprik. Ik vind het belangrijk dat mensen weten dat andere prikschade getroffenen in principe in dezelfde doofpot terecht komen. Doordat ik mijn verhaal vertel en dit taboe wil open breken, weet ik dat andere slachtoffers ook meer de moed krijgen om om hun eigen verhaal te delen hoe oneerlijk ze behandeld worden.

Je staat er helemaal alleen voor als het mis gaat

Wat ik ook heb ontdekt is als je prikschade op loopt, maakt niet uit welke prik, dan sta je er echt helemaal alleen voor als een prik mis gaat in je lijf. De overheid verwijst je door naar de producent en de producent zegt dat ze niet aansprakelijk zijn voor de opgelopen schade. Een typisch kastje-muur verhaal. Dit heb ik zelf meegemaakt. En nu komt het: dit geldt niet alleen voor de C-prikken, maar voor álle prikken. Als jouw kind door de BMR prik Guillan Barré Syndroom krijgt, wat kan gebeuren (lees de officiële bijsluiter), dan krijg je geen schadevergoeding van de overheid of de producent. Daarom vind ik het belangrijk dat mensen weten dat je een prik altijd op eigen risico neemt, maakt niet uit welke. Bij de Mexicaanse griepprik slachtoffers hebben uiteindelijk na meer dan een decennium (!) strijden een aantal getroffenen een bedrag uitgekeerd gekregen. Dit is zeer uitzonderlijk geweest. Ik vind het belangrijk dat mensen bewust zijn dat je er echt alleen voor staat en dat het één grote langdurige strijd is om erkenning te krijgen. Dit wordt niet verteld bij het consultatiebureau of op een GGD priklocatie. Er wordt vooral ingeprent dat vaccineren ook goed is voor de ander, maar ze zeggen er niet bij dat ‘de ander’ spoorloos is als het mis gaat bij het nemen van een kinderprik, hepatitis B prik, tetanusprik of de allernieuwste griepprik.  You are on your own. Sterker nog, je zal hoogstwaarschijnlijk nog geridiculiseerd worden ook.

Dezelfde censuur en medical gaslighting

Wat ook overeenkomstig is dat alle prikschade getroffenen, maakt niet uit door welke prik, te maken hebben met censuur en medical gaslighting. Onze verhalen worden onder het tapijt weggeveegd of als de media over ons durft te schrijven dan wordt alles enorm afgezwakt omdat zij zelf bang zijn als zij wat stevigere statements maken dat zij de advocaten van de big pharma boys op hen af krijgen. De medische wereld is niet eager om op papier te noteren dat je ernstig hebt gereageerd op de prik. De artsen zijn zelfs bang voor de consequenties als zij dit doen. BIG-registraties kunnen afgenomen worden als zij dit wel doen. Daarom krijgen wij vooral te horen dat een bepaalde reactie ná de vaccinatie is ontstaan en niet dóór de vaccinatie. Of ze verzinnen van alles en nog wat de oorzaak zou kunnen zijn. Alles behalve de prik. Ouders met een kind wat ernstige gezondheidsklachten krijgt door de HPV, krijgen vaak te horen dat hun kind aan het puberen is, terwijl het kind fybromyalgie heeft gekregen door de prik. Of bij een pasgeboren kind wat een ernstige reactie heeft gekregen op een kinderprik, krijgen ouders vaak te horen dat ze overbezorgd zijn, terwijl zij heel goed weten hoe hun kind voor de prik en na de prik was. Bij volwassenen worden de klachten vaak gegooid op oververmoeidheid, stress, drukke gezinssituatie of overgang. We zien bij alle prikken dezelfde gaslighting die gebruikt wordt om ons weg te zetten als onwetende mensen. De totale ontkenning dat een prik iets kan uitlokken is zo oneerlijk en onethisch, maar verbindt en verenigt ons juist meer. Wij weten dat wij niet gek zijn. 

De bovenstaande redenen vormen een aantal punten die mij motiveren om te strijden, niet alleen voor mijn opgelopen letselschade, maar ook juist voor andermans prikschade. Waar het op neer komt is dat het in principe allemaal één pot nat is, zowel de symptomen als de manier hoe onmenselijk je behandeld wordt als een prik slecht valt in je lijf. Samen verkeren we in dezelfde vaccinatieschade doofpot waar wij niet in thuis horen te zijn. We zijn misleid, maar door ons te verenigen breken we samen deze doofpot open.