Spuit 11

Opvallend is dat het artikel van het NRC over prikschade gepubliceerd werd nadat de aller aller laatste Covid boostercampagne achter de rug lag. De laatste prikcampagne liep tot 22 december 2023. Het artikel werd een maand later gepubliceerd op 24 januari 2024. Ik confronteerde Freek dat het wel heel erg mosterd na de maaltijd is om nu over ons te schrijven. Hij vertelde dat het eenmaal zo is gegaan hoe is het gegaan qua timing. Ik raakte ook in gesprek met de chef van Freek. Hij vertelde dat ze wel iets hebben geschreven over ernstige bijwerkingen tijdens de pandemie, maar ik zei dat dit wel erg droog en kort werd beschreven. Een uitgebreid artikel waarin de verhalen en namen te lezen zijn van de getroffenen en waardoor het je meer emotioneel raakt is nu pas drie jaar na dato gebeurd. Dat blijft apart. 

Ik confronteerde Freek met het feit dat niet alleen zij, maar ook Volkskrant en Trouw besloten pas na de allerlaatste booster campagne over ons uitgebreid te schrijven. Hij antwoordde dat dit echt toeval is. I’m sorry, maar hij heeft mij niet kunnen overtuigen met zijn blauwe ogen. Waarom schrijven de drie grootste nationale kranten na al die drie jaren allemaal ongeveer in dezelfde maand over ons? Een ding wat ik heb geleerd in media is dat niks toeval is. Jarenlang heb ik op de PR/Business Development afdeling gewerkt bij een groot internationaal architectenbureau en heel veel wordt van tevoren ingepland wat en wanneer naar buiten wordt gecommuniceerd.

Persvrijheid?

Kreeg Freek het opgelegd om over prikschade te gaan schrijven nu het veilig is? Hij gaf aan dat hij er zelf mee kwam om nu hierover te schrijven en dat hij dit niet opgelegd kreeg. Ik vroeg zowel aan Freek als zijn chef of zij wel totale persvrijheid hebben bij NRC en of zij niet eerder hierover hadden willen schrijven. Wij weten bijvoorbeeld dat bij de Metro krant een artikel over prikschade uiteindelijk werd ‘geparkeerd’ in the heat of the moment. Freek’s chef vertelde dat zij alle vrijheid hebben om te schrijven wat ze willen en wanneer ze dat willen en dat zij niet tegengehouden worden door de hoofdredactie. Naar hun zeggen kwam het bij hen simpelweg niet op om uitgebreid over prikschade te schrijven in de afgelopen drie jaren. Dat blijf ik nog steeds zeer bijzonder vinden, zeker voor een binnenlandse afdeling van het NRC.

Rechtszaken op de loer

Vervolgens vroeg ik aan Freek of zij vaak aangeklaagd worden. Hij vertelde dat dat normaal is binnen de mediawereld. Sterker nog, zij hebben hun vaste clubje advocaten die ook voor andere grote kranten werken. Als een artikel gevoelig ligt, dan laat hij het ook screenen door hun eigen juristen. Dit verklaart voor mij ook dat artikelen over prikschade in de nationale kranten zo voorzichtig worden beschreven. Er worden nooit harde conclusies getrokken over de gevaren van de prikken tot nu toe. Je krijgt elke keer een sprankje hoop als de mainstream media over ons durft te schrijven, maar dan wordt alles weer in de volgende alinea totaal ontkracht. Het kan nog steeds toeval zijn of misschien is het toch Covid, bladiebla. Hetzelfde riedeltje elke keer. Het is te opvallend. Zijn zij bang dat zij aangeklaagd worden door big pharma boys? Ongetwijfeld. Het lijkt mij dat mediabedrijven wat uiteindelijk commerciële bureau’s zijn niet zitten te wachten op de zoveelste rechtszaak en alles er aan zullen doen om zich goed in te dekken.

Leunen op overheidsinstanties

Een van de redenen waarom het artikel zo laat werd gepubliceerd was volgens Freek dat hij wilde wachten op het rapport van Bijwerkingencentrum Lareb wat in januari gepubliceerd zou worden. De overheidsinstantie Lareb staat inmiddels bekend als een doofpotcentrum voor bijwerkingen. Ik wist al dat in het rapport niks boeiends zou staan, want het is gebleken dat een van de primaire taken van het Lareb is om de gevaren van de prikken af te zwakken. Sterker nog, als de kranten gegevens gebruiken van het Lareb dan ben je verplicht als journalist hun grootste disclaimer toe te voegen, namelijk dat het allemaal nog steeds toeval kan zijn. In het stuk over het Lareb is deze disclaimer zelfs met dikgedrukte letters te lezen aan de zijkant van het artikel.

Je merkt dat de NRC geen kritische houding heeft tegenover overheidsinstanties zoals het Lareb of C-support. De cijfers van deze instanties worden best wel klakkeloos overgenomen zonder enige toelichting te geven aan de lezer dat dit maar een topje van de ijsberg is. Wat ik ook opvallend vind is dat Freek aan deze instanties vraagt naar contacten. Via C-support is Freek in contact gekomen met een paar getroffenen. Het is niet dat Freek zelf op het idee komt om lid te worden van een vaxschade supportgroep op Facebook of iets dergelijks. Je merkt dat zo’n journalist vooral leunt op de overheidsinstanties. Freek vertelde dat het ook makkelijker is om hier gebruik van te maken, het vergt immers veel tijd en energie om alles zelf uit te pluizen en dat heb je niet echt als je nog zes andere artikelen aan het schrijven bent en verder nog een beetje een normaal leven wilt leiden.

Via via blijft key

Zowel van Freek als van zijn chef kreeg ik de vraag of mijn lotgenoten en ik wel met de NRC contact hadden opgenomen in de afgelopen jaren. Ik vertelde aan ze dat wij volop de kranten hebben gemaild en gebeld, maar dat wij nooit een reactie terug hebben gekregen. Freek legde me uit dat hun inbox eigenlijk niet echt de goede manier is om iets onder de aandacht te brengen. Dé manier om iets qua informatie echt binnen te laten komen bij NRC is toch via via. De reden dat prikschade slachtoffer Jordy zowel in De Volkskrant als in de NRC werd gebruikt, is ook geen toeval. Dit is via via gegaan. Ik vraag me nu ook af of bijvoorbeeld de man die door de Janssen prik transverse myelitis heeft gekregen en een claim heeft kunnen indienen via Beer Advocatenbureau vriendjespolitiek is geweest. Mijn andere lotgenoten en ik hebben ons namelijk ook aangemeld bij dit letselschade advocatenbureau, maar wij werden allemaal meteen afgewezen. Ze hebben niet eens in onze medische dossiers gekeken. Het zal me niks verbazen dat de eerste claim een totstandkoming is geweest van connecties in bepaalde kringen. Mocht deze persoon dit nu lezen, ik hoor graag of dit zo is en ik hoor graag hoe jij een claim hebt kunnen indienen!

Niet kijken naar alternatieve media

Uiteraard had ik het met Freek over de alternatieve media die wel over ons durfden te schrijven in de afgelopen jaren. Zo had ik het bijvoorbeeld over journalist Maurice van Ulden die al in 2022 een artikel schreef over talloze prikschade getroffenen voor De Andere Krant. Freek zei dat hij in eerste instantie helemaal niet op de hoogte was van het bestaan van dit soort alternatieve media zoals De Andere Krant, Blckbx.tv, LNN media of NineForNews.nl. Ik kreeg de indruk dat NRC deze media kanalen nog steeds niet echt serieus neemt of niet echt de moeite doet om nieuws vanuit een ander perspectief te bekijken. Ik legde uit aan Freek dat ook de alternatieve media in een kamp vast kán zitten, maar zij zijn er echt wel voor ons geweest in de afgelopen tijd. 

Pensionada’s en klokkenluiders

Als we even verder doorpraten over alternatieve media, kende Freek niet het recente artikel wat is verschenen in De Andere Krant over de gepensioneerde huisarts Michael Smulders die in hoger beroep is gegaan over de misleidende HPV prikcampagne en dit ook won. Ik vind het bizar dat de mainstream media dit nieuws niet hebben opgepikt. Freek vertelde wel dat gepensioneerde mensen en klokkenluiders ook vaak dé bronnen vormen voor het NRC om over gevoelige thema’s te schrijven. Freek vertelde dat je ook anoniem informatie kunt delen met het NRC. We hadden het erover dat het interessant zou zijn als een klokkenluider van het Lareb zou vertellen hoe deze instantie precies om gaat met alle meldingen van de prikken die binnen zijn gekomen. De prikschade getroffenen hebben het een en ander meegemaakt met deze ‘onafhankelijke’ instantie, maar als een medewerker echt van binnenuit dit zou vertellen, dan komt het geloofwaardiger over. Durft een mainstream media krant dan wel stevigere statements te maken over doofpotcentrum Lareb? 

Geen ‘smet’ op imago

Voor het NRC artikel over prikschade werden een paar van mijn lotgenoten die in de alternatieve media zijn geweest geïnterviewd door Freek, maar wij komen niet voor met onze namen. Hij vertelde dat hij ervoor wilde waken dat wij niet serieus genomen zouden worden door de lezers. Als je onze namen googelt dan zou je bijvoorbeeld erachter kúnnen komen dat wij in een Facebook supportgroep zitten of in de studio van Café Weltschmerz samen te zien zijn. Een lezer zou kúnnen denken dat wij de ziekte elkaar aanpraten. Persoonlijk vind ik dit heel ver gaan dat een journalist de gedachtes van een lezer op deze manier al invult. Als Long Covid patiënten elkaar opzoeken, ook in de media, dan heet dat steun in normale mensenwereld, maar als prikschade getroffenen elkaar opzoeken en hierover uitspreken dan vormt het een risico dat je eigenlijk gewoon aandachtsgeil bent en dingen aan het verzinnen bent. Freek koos ervoor om slachtoffers bij naam te noemen die geen ‘smet’ hebben op hun imago, zodat hij de lezer beter kan overtuigen. Het is ook opvallend dat mainstream media kranten fan zijn om de studie van Yale aan te halen over het Post Vaccinatie Syndroom, wat ook door het NRC is gedaan. Yale heeft namelijk een wereldwijde reputatie van ‘kwaliteit’. Hoe het bij mij over komt is dat media geen imagoschade willen oplopen en de juiste bronnen noemen die de reputatie hoog houden. 

Stereotyperingen

Zowel Freek Schravende als Maarten Keulemans van De Volkskrant vinden het belangrijk om aan de lezer duidelijk te maken dat de vaccinatieschade getroffenen absoluut geen stereotype anti-vaxxers zijn. Ik haalde het voorbeeld aan dat een journalist niet gauw zal schrijven dat iemand geen anti-Tesla persoon is als deze persoon toevallig een ongeluk zou hebben in een Tesla op de snelweg. Vervolgens vroeg ik waarom hij de andere typische stereotyperingen er dan ook niet bij heeft gehaald, zoals ‘het zijn geen refo’s of Bible Belt figuren’ of ‘het zijn geen yoga hippies die alleen maar rauw voedsel eten’. Hij begon een beetje te lachen. En wat als je wel sceptisch zou zijn voordat je de prik nam, omdat je het niet helemaal vertrouwde en door de prik myocarditis kreeg, heb je dan geen recht meer om te spreken? Volgens mij zag Freek ook in dat dit best gek klinkt allemaal. 

De lezer/klant staat centraal

De reden waarom Freek benadrukte in zijn artikel dat de getroffene geen anti-vaxxer is, is omdat hij het belangrijk vindt dat de lezer overtuigd wordt. Hij speelt in op wat een gemiddelde lezer zou kunnen denken. Hoe het bij mij over komt is dus dat zij het nieuws baseren wat de lezer eigenlijk wil horen. De media denkt dat het volk deze boodschap wil horen en het volk hoort wat de media denkt dat zij willen horen. Tja, zo houdt het elkaar in stand. Het volk wilde horen dat de prik veilig was en de absolute redding was uit de pandemie, dus dan schrijft de media dat dit ook zo is. Je moet niet al te veel chaos creëren hé, want dat voelt dan misschien onveilig? Zijn ze bang dat ze bepaalde lezers zullen verliezen? NRC blijft immers een commercieel bureau, je moet het van je klanten hebben. Over klanten gesproken, vindt het NRC ook stiekem fijn om geld te krijgen van ministerie VWS voor de misleidende prikadvertenties die ze paginagroot promoten? 62.400 Euro waard volgens hun website. Ik heb een tijdje geleden een filmpje hierover gemaakt. 

Geen inzage op het stuk

Wij hadden een voorwaarde gesteld aan Freek, namelijk dat wij inzage zouden krijgen in de semi-eindversie én dat wij de tekst zouden kunnen controleren op feitelijke onjuistheden. Wij weten hoe de media ongevaccineerden hebben gedemoniseeerd in de afgelopen jaren. Naast onze traumatische letselschade staan wij niet te wachten om als ultra wappies geframed te worden. Hij ging hiermee akkoord, maar hield zich niet aan de gemaakte afspraken. Het is dat mijn lotgenote Angelique navraag had gedaan wanneer het artikel gepubliceerd zal worden en toen toevallig ontdekte het binnen no time online zou komen. Lees hier haar blog. Het komt erop neer dat wij niet op tijd feedback meer konden geven. Freek gaf toe dat dit niet netjes was van hem en heeft zijn excuses aangeboden. Mijn ervaring met bijvoorbeeld De Andere Krant is veel positiever geweest en ik heb het idee dat zij ook meer rekening houden met het feit hoe zwaar getraumatiseerd wij zijn. 

Volle bingokaart

Aan het einde van ons gesprek had ik mijn Mainstream Media Bullshit Bingo kaart 2024 aan Freek gegeven. Hij zag dat hij een volle bingokaart had en reageerde dat wellicht de bingokaart volgend jaar niet vol zal zijn. Dat zou inderdaad mooi zijn. Een van de dingen die op mijn bingolijst staan is dat de mainstream media altijd aan geeft dat het echt zeer zeldzaam is als je slecht reageert op de prik. Freek is van mening dat het hier echt niet om honderdduizend slachtoffers gaat. Wij verschillen hier van mening. Op basis van onze eigen onderzoeken binnen de lotgenotengroepen en wat we horen vanuit huisartsprakijken gaan wij er nu vanuit dat er sowieso meer dan honderdduizend mensen beschadigd zijn door de Covid prikken in Nederland.

Vertrouwen in de mensheid verbeterd

Mijn intentie met deze blog is om te laten zien hoe een journalist van een mainstream media denkt en te werk gaat. Eerlijk is eerlijk, Freek heeft wel de ballen gehad om een gesprek aan te gaan met mij, want ik ben geen zachtgekookt eitje als ik het heb over prikschade. Als ik de situatie even vergelijk met Pfizer dan siert het NRC dat zij wel in dialoog zijn gegaan met mij. Pfizer was totaal niet geïnteresseerd om met mijn lotgenoten of ik in gesprek te gaan. Freek had dit niet hoeven te doen, hé.

Verder vond ik het interessant om een rondleiding te krijgen in hun kantoorgebouw. Vanuit mijn architectonische achtergrond heb ik naar het moderne kantoorgebouw gekeken en het voelde voor mij alsof ik weer even een glimp kreeg in mijn vorige leven toen ik niet verwoest werd door de prik en een fulltime job had bij een internationaal architectenbureau, trouwens ook een commercieel bureau met ongeveer 250 werknemers, net als het NRC. Ik zag jonge vrouwen die bij de koffietafel een beetje aan het kletsen waren en waarschijnlijk aan hun deadlines dachten. Oh, NRC als jullie beter je best hadden gedaan had ik wellicht de prik niet genomen en dan zou ik nu ook aan een of andere deadline werken, want ik was immers een trouwe NRC lezer. Sinds mijn prikschade heb ik het abonnement opgezegd. Mijn vertrouwen in de media is niet verbeterd, ook niet na deze ontmoeting, maar mijn vertrouwen in de mensheid is wel positiever geworden door Freek’s uitnodiging. Tijdens de ontmoeting en rondleiding zie je ook in dat het ook gewoon maar mensen zijn.

Hieronder is mijn video filmpje te zien op Instagram.