De Volkskrant twijfelt over het postvaccinatiesyndroom

Via via hoorde ik dat De Volkskrant eind december 2023 een artikel zou gaan publiceren over prikschade. Maarten Keulemans, wetenschapsredacteur bij de Volkskrant, is verkozen tot Journalist van het Jaar 2021 en hij mocht nu een artikel (zie link) over prikschade gaan schrijven. Je zou als vaccinatieschade getroffene ‘blij’ moeten zijn dat de mainstream media eindelijk over ons durft te schrijven. Ik vind het uiteraard mosterd na de maaltijd en over het artikel zelf, ik weet niet of ik nou moet lachen of huilen. Voor mij is het een keiharde bevestiging dat de persvrijheid over prikschade niet bestaat in Nederland.

De ‘juiste’ timing

De timing is zeer opvallend. Waarom schrijft De Volkskrant over dit taboe thema pas drie jaar na dato? Het was immers al meteen bekend in 2021 dat er vaccinatieschade slachtoffers zijn gevallen door de C-prikken. Waarom nu pas? De laatste C-boostercampagne liep tot 22 december en het promoten ligt nu achter de rug. De Volkskrant beslist om precies een klein weekje na deze campagne een artikel te schrijven over dit onderwerp. Er wordt gezegd dat we persvrijheid hebben in Nederland, maar voor mij komt het over dat deze timing overduidelijk laat zien dat journalisten die werkzaam zijn bij de grote nationale kranten deze vrijheid totaal niet hebben.

De titel zegt al genoeg

De titel van het artikel luidt ‘Trillend en tollend na coronavaccinatie: bestaat het postvaccinatiesyndroom toch?’. Dit zegt genoeg over de toon van het artikel. Ten eerste, laten we beginnen met het woordgebruik postvaccinatiesyndroom. Even voor de duidelijkheid, het postvaccinatiesyndroom is een chique woord voor vaccinatieschade, alleen vaccinatieschade klinkt zo hard en lelijk. Afijn. Verder is er al zoveel bewijs dat klachten door de vaccinatie bestaan, al voor de C-tijd, maar de journalist vindt het blijkbaar leuk om te blijven hangen in de fase: bestaat het wel echt?. In Duitsland heeft zelfs de gezondheidsminister Karl Lauterbach op tv gezegd dat het bestaat, maar in Nederland vinden we het veilig om te blijven hangen in de Middeleeuwen. Mijn andere prikschade lotgenote Angelique heeft een briljante blog hierover geschreven. Zo schrijft Angelique in haar blog: ‘Zolang er door media twijfel gezaaid blijft worden zijn wij nergens’. Waarom inderdaad een vraagteken zetten achter dit syndroom? Dit moet een punt zijn, niet een vraagteken. De Volkskrant wil blijkbaar bewust weer twijfel zaaien over feiten. Ik ruik hier verkeerde intenties. Het stuk komt meer over als een politiek artikel in plaats van een wetenschappelijk artikel.

Media heeft privileges

Wat Angelique ook terecht in haar blog beschrijft is dat De Volkskrant wel het recht heeft om het woord postvaccinatiesyndroom te gebruiken. Er wordt in het artikel zelfs de term vaccinatieschade even genoemd. Als onze lotgenoten deze woorden gebruiken op Social Media dan krijgen wij meteen waarschuwingen en meldingen te zien. Wij krijgen dan te horen dat wij desinformatie verspreiden en zelfs onze accounts kunnen verliezen als we dit woord opnieuw gebruiken. Hoezo mag De Volkskrant deze woorden wel gebruiken en de slachtoffers zelf niet? Alleen grote media bedrijven mogen blijkbaar hier wel over schrijven. Het wordt ook niet verwijderd op hun Social Media kanalen. Hebben zij bepaalde privileges met Big Tech bedrijven? Weer stinkt hier iets.

‘Máár de prikken hebben miljoenen levens gered!’

Als we iets inhoudelijker ingaan op het stuk dan begint Maarten Keulemans meteen met de zin: ‘Coronavaccinaties hebben miljoenen levens gered’. Deze uitspraak hadden we verwacht. Als (internationale) mainstream media over prikschade schrijven dan zal deze zin altijd, ik herhaal altijd, geplaatst worden. Mijn andere prikschade lotgenote Iris de Boer heeft een geniaal stuk hierover geschreven op haar Facebookpagina waarin ze de prikken vervangt door vuurwapens: ‘Vuurwapens hebben miljoenen levens gered, maar er zijn aanwijzingen dat ze in enkele zeldzame gevallen ook negatieve effecten zouden kunnen hebben’. Het klinkt volstrekt absurd, toch? Of als je tegen een persoon in Gaza zegt dat Israël miljoenen levens heeft gered door hun militaire acties. Over het feit dat er zoveel Palestijnen om het leven zijn gekomen door hun acties vormt een bijzaak. Als je het over vaccinatieschade hebt dan moet je als journalist duidelijk maken aan de lezers dat vaccinaties nog altijd een heilige graal blijft voor de mensheid. Prikschade is collateral damage en als jij tot die categorie behoort dan ben je een bijzaak, want de hoofdzaak is belangrijker. Kapish?

Zeer zeldzaam wat niet waar is

Wat we ook van onze bingolijstje kunnen afstrepen is dat er meteen in de eerste alinea wordt gezegd dat het in zeer zeldzame gevallen gebeurt. Als er iets gezegd wordt over prikschade dan wordt het altijd genoemd als extreem zeldzaam of zeer zeldzaam, maar wat betekent het woord ‘zeldzaam’? Is 1 op 1.000 nu zeldzaam? 1 op de 800? 1 op de 350? Etc. Voor mij niet. Deze getallen zien we in de praktijk. Ik zie 1 op de miljoen of 1 op de 100.000 als zéér zeldzaam. Zeldzaam blijft een vaag begrip wat niet geconcretiseerd wordt voor de lezer. De lezer moet er maar van uitgaan dat het bijna nooit voor komt niet wetende wat de cijfers precies zijn.

Verderop in het artikel wordt zelfs gezegd dat het gaat om ‘een heel klein aantal mensen, op al die miljoenen vaccins die zijn uitgedeeld’ of ‘vele tientallen patienten’. Wat zegt dit? Als ik dit lees dan denk ik persoonlijk aan maximaal 50 mensen in totaal. Stel hé, het zijn maar 50 personen (dat is het totaal niet), maar stel, hoe zouden wij kijken naar 50 vuurwerkschade getroffenen? Dat zouden wij heel erg vinden, nietwaar? We pleiten nu zelfs voor een algehele vuurwerkverbod. Bij vaccinatieschade wordt de doelgroep gezien als een extreme minderheid wat niet zoveel medeleven hoort te krijgen.

Een man als getuigenis

Ook al zijn 80% van de vaccinatieschade slachtoffers vrouwen, de Volkskrant kiest ervoor om een man als getuigenis te nemen. Wij, een aantal vrouwen, hebben De Volkskrant zo vaak gemaild in de afgelopen jaren in de hoop dat ze over ons gaan schrijven. Uiteindelijk mag Jordy van Veen aan het woord. Een man. Wat we weten is dat in het algemeen vrouwen minder geloofd worden in de medische wereld. In onze lotgenotengroepen zien we dat ook. Vrouwen met prikschade krijger sneller de psychosomatische stempel ‘het zit tussen je oren’, terwijl mannen met prikschade serieuzer worden genomen en bijvoorbeeld sneller een MRI scan krijgen van hun bovenlichaam en hun hoofd. Als vrouw zijnde moet je vaker strijden dat het echt niet iets te maken heeft met oververmoeidheid, stress of de overgang, maar dat je door de prik nare klachten hebt gekregen. 

Los van de situatie of de getroffene een man of vrouw is, beide groepen hebben te maken met het feit dat we onder het tapijt worden weggeveegd. Goed om te weten is dat Jordy heel lang en door heel veel specialisten niet serieus is genomen in Nederland en daarom ook juist naar het buitenland is gegaan om goed gediagnosticeerd en behandeld te worden. Vrouwen ervaren in het algemeen een extra drempel in dit hele proces. 

De Volkskrant durft mét een getroffene te praten

Wat ik echt wel als een positief punt zie is dat Maarten Keulemans er wel voor kiest om mét een getroffene te praten in plaats van over slachtoffers te praten. Hij heeft als journalist de moeite genomen om echt fysiek af te spreken. Ik wil sowieso de complimenten geven aan Jordy dat hij de samenwerking is aangegaan met Maarten Keulemans om zijn prikschade verhaal te delen met deze grote nationale krant om zo het taboe te doorbreken. 

Prikschade is een mening

Opvallend is dat twee keer in het artikel gezegd wordt dat de getroffene denkt dat hij prikschade heeft. Er wordt het volgende geschreven: ‘Jordy van Veen met het boekje waarin de vaccinatie staat genoteerd die volgens hem de klachten gaf’. Als je het zo leest dan komt het over dat het geen feit is, maar dat Jordy beweert dat hij klachten heeft. Zeggen wij dit ook over kankerpatiënten? Volgens hem heeft hij kanker, nee hé? Bij vaccinatieschade getroffenen doen we dit schaamteloos. Een ander voorbeeld: “‘Vaccinatieschade’, zo noemt hij wat hem naar eigen zeggen heeft getroffen”. Het is weer Jordy die zelf beweert dat hij ernstige letselschade heeft opgelopen, want stel je voor als de wetenschap dit zelf zou zeggen. Jordy geeft zelf aan dat zijn artsen heel duidelijk hebben aangeven in Londen dat dit fenomeen bestaat. Een van de redenen waarom Jordy ook naar het buitenland is vertrokken omdat hij niet serieus werd genomen in Nederland. Het blijft een enorm taboe thema wat De Volkskrant blijkbaar niet wil doorbreken in Nederland.

Anti-vaxers

Wat ook typisch is is dat er genoemd wordt dat Jordy geen doorsnee type antivaxer is. Stel je voor als je sceptisch zou zijn voordat je de prik nam, dan kom je niet meer geloofwaardig over. Als Jordy had aangegeven dat hij twijfels had over deze prikken, zou hij dan nog wel geïnterviewd mogen worden vraag ik me af? De achtergrondinformatie over het feit dat hij een voorstander is van de prikken wordt als belangrijke informatie gezien zodat de journalist kan aantonen dat Jordy geen ‘wappie’ is. Je kan deze man serieus nemen. Zou Maarten Keulemans ook hebben nagevraagd of Jordy een gereformeerde figuur is uit de Biblebelt of een yoga hippie wat alleen maar rauw voedsel eet? Het zijn stereotyperingen die je indirect mee krijgt als lezer.

Ná de vaccinatie

De journalist heeft het over klachten ná de vaccinatie: ‘Jordy van Veen kreeg na zijn vaccinatie heftige covidklachten’. Er wordt niet gezegd dat de klachten dóór de vaccinatie komen. Ook al is er zoveel  bewijs, de journalist kiest ervoor om geen slapende honden wakker te maken. Als je ‘na’ zegt, dan zit je veilig, je zegt namelijk niet dat het door de vaccinatie is gekomen. Wie dit trucje ook uithaalt is de medische wereld. Artsen noteren in medische notities ‘ontstaan na Covid vaccinatie’. Kijk maar naar mijn eigen medisch dossier. Voor zover ik weet heeft niemand in Nederland met prikschade op papier staan dat het dóór de prik is ontstaan, terwijl wij allemaal weten dat het door de prik komt. De media doet hier blindelings ook aan mee, want anders sta je natuurlijk voor schut als journalist.

‘Verhalen’

Verder gebruikt Maarten Keulemans een uitspraak van een arts van Stichting C-Support: ‘Ik hoor bizarre verhalen, van voorheen gezonde mensen, die soms binnen een tot enkele dagen na vaccinatie ineens iets krijgen wat ze nog nooit hebben gehad’. Van een wetenschapsjournalist had ik meer wetenschappelijke onderbouwing verwacht. Nu moet de lezer het hebben van ‘bizarre verhalen’. Maar goed, de journalist kiest voor deze bron. Watvoor bizarre verhalen en wat krijgen deze mensen ineens? Heb je doorgevraagd? Nee, er wordt voor gekozen om het op een mysterieuze manier te beschrijven. Je had er ook voor kunnen kiezen om door te vragen en vervolgens te vermelden dat mensen onder andere neuropathie, blindheid, hersenbloedingen of de ernstige spierziekte ALS krijgen. Je zou een studie kunnen aanhalen wat het verband laat zien tussen Dunnevezelneuropathie en prikken om dit wetenschappelijk te onderbouwen. Nu moet de lezer het doen met ‘verhalen’.  

Misleidende cijfers van C-Support als dé bron

Wat vervolgens Maarten Keulemans doet vind ik sneaky en misleidend. Hij schrijft namelijk dat het C-Support 850 personen heeft geregistreerd die klachten kregen na hun vaccinatie, zonder enige disclaimers toe te voegen dat dit absoluut niet de realiteit is. C-support is bedoeld voor Long Covid patienten en C-support promoot bijvoorbeeld helemaal niets op hun social media kanalen dat je als prikschade getroffene kunt aanmelden bij deze instantie. Ik had het C-support hiermee geconfronteerd, maar zij weigeren om aandacht te geven aan vaccinatieschade op hun socials. Hoe weet je dan dat je bij C-support moet zijn? Het gevolg hiervan is dat de lezer nu denkt: oh, maar het zijn 850 personen, dat is inderdaad zeldzaam. Waarom kiest de journalist er niet voor om bijvoorbeeld de shockerende cijfers van het Bijwerkingencentrum Lareb weer te geven? Deze overheidsinstantie is ook niet transparant, maar laat wel véél meer zien dan een C-support wat vaccinatieschade sowieso ziet als een ondergeschoven kindje. Het is zwaar misleidend om het C-Support als dé bron te gebruiken.

RIVM propaganda taal

Uiteraard komt er ook een alinea in het artikel voor wat zo van het RIVM website geplukt kan worden. Er worden allerlei voordelen van de prikken genoemd. Maarten Keulemans is niet geïnteresseerd om dit beter te onderzoeken of dit echt zo is in de praktijk. Er bestaan namelijk ook allerlei andere wetenschappelijke studies en uitspraken van het EMA zelf die het tegendeel beweren. Hij neemt het gewoon klakkeloos over. Bijzonder voor een wetenschapsjournalist. Je zou juist denken van zo’n deskundige dat er kritisch gekeken wordt naar deze uitspraken van bijvoorbeeld de Gezondheidsraad.

Taboe op zeer ernstige aandoeningen
Er wordt ook voor gekozen om in de tekst niet te beschrijven dat zeer ernstige fatale gevolgen ook voorkomen. Het gaat in de tekst over nare bijwerkingen zoals hoofdpijn en duizeligheid. Het zijn Long Covid achtige verschijnselen. Het feit dat de prikken ook zeer ernstige rotaandoeningen zoals MS of Parkinson kunnen veroorzaken worden niet genoemd. De dood als ‘bijwerking’ wordt ook niet genoemd. Vind Maarten het niet belangrijk om dit gegeven te noemen dat er nu mensen drie meter onder de grond liggen door het mysterieuze postvaccinatiesyndroom? Of mag deze journalist hier nog niet over schrijven? Het is blijkbaar nog een te groot taboe, wellicht in 2025 mag Maarten hier wel over schrijven.

Alles wordt ontkracht

De stomste alinea uit het hele artikel vind ik wel waarin gezegd wordt dat het ook allemaal puur toeval kan zijn. Alles wat er voorzichtig wordt gezegd, wordt compleet ontkracht in een paar zinnen. Daar gaat de hoop. Er wordt geschreven dat het je het nooit helemaal zeker weet of de prik de boosdoener is geweest. Er wordt zelfs gemikt op een eerdere Corona besmetting of een heel ander virus als de oorzaak. De Volkskrant lijdt aan het bekende Alles-behalve-de-vaccinatie-Syndroom. Je raakt nu helemaal in de war als lezer. Het postvaccinatiesyndroom bestaat dus nu niet? Ik weet dat Maarten Keulemans een Rotterdammer is, even op z’n Rotterdams: gozer, welke kant wil je opgaan met je artikel? Het is helder dat hij geen harde conclusie wil trekken. Mag het niet van de eindredactie vraag ik me dan af? Moest hij dit erin verwerken om de eindbaas te pleasen want anders krijgt de eindredactie instanties op hen af? We weten dat een artikel over prikschade in de Metro uiteindelijk is tegengehouden door de redactie. Het thema werd geparkeerd. Als je het vaag houdt, dan is de kans groter dat je artikel wel wordt gepubliceerd. Is het een tactiek?

Ogen op Bijwerkingencentrum Lareb

Wat een teleurstelling ook dat de onderzoeksjournalist de hoop lijkt te hebben op Bijwerkingencentrum Lareb, een instantie wat eerder een blackboxcentrum is waar bijwerkingen in de doofpot belanden. Onlangs zijn gigantische aantallen bijwerkingen verwijderd van hun website. Er valt heel veel op aan te merken hoe Lareb meldingen registreert. Maarten Keulemans lijkt totaal geen kritische houding te hebben tegenover deze instantie. De cijfers van het Lareb die ook genoemd worden in het artikel zijn bijvoorbeeld ook niet terug te vinden op de website van het Lareb.

Geheimzinnige kwaal

De journalist eindigt met de conclusie dat het een ‘geheimzinnige kwaal’ is. In de tekst komen trouwens dit soort termen volop voor. De lezer krijgt het idee dat prikschade echt iets heel mysterieus is. Jongens, het is kristalhelder: je krijgt een prik, vervolgens krijg je gezondheidsklachten en ben je ernstig chronisch ziek of overlijd je zelfs. We weten ook van voorgaande vaccinatiecampagnes, zoals de Mexicaanse griepprikken dat vele slachtoffers zijn gevallen. Voor een wetenschapper valt het me ook vies tegen dat hij helemaal niks uit legt dat de getroffenen te maken hebben met heftige auto-immuunreacties waardoor je ernstige klachten krijgt. Maarten kiest er bewust voor om dit niet even medisch uit te leggen, nee, hij kiest ervoor om dit zo vaag mogelijk te beschrijven. Een ‘spookachtige ziekte’. Verder pleit Maarten ook niet om meer onderzoek hiernaar te laten doen ofzo. Hij lijkt het wel prima te vinden om dit lekker spooky te houden.

Alles beter dan dit

Nu hoor ik reacties als ‘beter iets dan niets’ of ‘het is een begin’. Mijn mening is: alles beter dan dit slappe gelul. De verwachting is dat andere nationale kranten ook over ons gaan schrijven vanaf nu, want als dé journalist van het jaar hierover heeft geschreven, dan mogen andere journalisten dit ook doen. De groene knop is blijkbaar ingedrukt in het Nederlandse medialandschap. Het is nu de beurt aan andere nationale kranten zoals NRC en Trouw. Ik hoop dat zij in 2024 meer persvrijheid krijgen om onze inconvenient truth te laten zien. Over Maarten Keulemans zelf, hij is de Covid propaganda journalist geweest tijdens de C-tijd en daar is hij ook voor beloond. Komt het voor zijn opgebouwde ego ook goed uit om geen keiharde conclusies te trekken over vaccinatieschade, mijn excuus, ik bedoel het postvaccinatiesyndroom? Als Rotterdamse stel je me wel teleur, Maarten. Ik mis de recht voor je raap houding.