Nabespreking

Na deze gebeurtenis had ik een terugkoppeling met Emma at Work hoe ik het vond gaan. Ik legde uit dat ik het toch heel confronterend vond, maar dat ik wellicht wel via deze weg aan een parttime baan kon komen in 2024. Via dit mentorprogramma kon ik namelijk op een makkelijke manier terecht komen bij andere bedrijven, zoals in de vastgoed, het wereldje waarin ik heb gewerkt voordat ik geruïneerd werd door de Pfizer prik. Ik zag kansen. Ik vroeg nog aan de medewerker of ik aan mijn Pfizer mentor een keer duidelijk moet maken dat ik verwoest ben door hun eigen vaccinatie. Zij gaf aan dat ik niks verplicht ben en dat ik het zelf moet aanvoelen of ik het wil vertellen of niet. Als ik weer een fysiek gesprek zou hebben met mijn Pfizer mentor dan was ik het wel van plan om het recht in haar gezicht te vertellen. Ik was ook oprecht benieuwd hoe zo’n medewerker van Pfizer zou reageren op mijn situatie. Gaat het awkward worden? Sowieso! Gaat ze mij zielig vinden of zal ze mij gewoon als ‘collateral damage’ zien? Of gaat ze het ontkennen? Misschien gaat ze me niet geloven en denkt ze dat ik het verzin? Ik besloot gewoon door te gaan met het mentorprogramma met de gedachte wie weet waar dit mij naar toe brengt.

‘Wij trekken onze handen van je af’

Het viel mij op dat mijn mentor niet terug appte. Ik werd een paar dagen later gebeld door een medewerker van Emma at Work met de boodschap dat zij mijn traject bij Pfizer moeten stopzetten. Ze hoorde van Pfizer dat ik hen aansprakelijk heb gesteld voor vaccinatieschade. Ze vertelde dat ik onvoldoende transparant ben geweest hierover. Ze hadden graag aan de voorkant alles willen weten over mij en Pfizer en vinden dat ik hen nu in een lastige positie breng. Volgens mij ben ik degene die in de allerlastigste situatie zit, maar goed, het gaat zelfs nog een stapje verder. Ik kreeg ook meteen te horen dat ik niet meer mee mag doen met andere mentorprogramma’s van Emma at Work. Zij zien mij niet meer als een geschikte kandidaat, omdat zij geen vertrouwen meer in mij hebben en daarom hun handen helemaal van mij aftrekken. De medewerker van Emma at Work concludeert dat dit niet hét pad is voor mij en wenste mij verder veel succes. Ik werd verwijderd uit de groepsapp. De Moeder Theresa vibes die ik voelde tijdens de bijeenkomst in het Hilton hotel waren plots weg.

Lafheid van Pfizer

Deze hele situatie laat zien hoe slap en laf Pfizer eigenlijk is. Voordat ik me had aangemeld bij Emma at Work had ik Pfizer een aantal e-mails verstuurd over het feit dat ik letselschade heb opgelopen door hun vaccinatie. Zij reageerden schriftelijk dat zij zich niet aansprakelijk voelen. Het blijft ook akelig stil als ik Pfizer ermee confronteer dat zelfs het Ministerie VWS mij naar de farmaceutische producent door verwijst. Ik doe nu een handreiking via een andere manier en zij gooien de deur wéér dicht. Dit laat zien dat de bereidwilligheid van Pfizer om mensen met vaccinatieschade te helpen door hun eigen product er niet is. Het is er nu niet, gisteren ook niet en morgen zal het er ook niet zijn. Het is een bevestiging voor mij en onze lotgenoten dat er absoluut geen communicatie mogelijk is met Pfizer over deze hele toestand. Een gesprek, gedachtenwisseling, erkenning of iets dergelijks opstarten is niet mogelijk. Ze willen er helemaal niets mee te maken hebben. 

Ik ben dapper genoeg om in het leeuwenhol binnen te stappen. Pfizer is niet eens dapper genoeg om zelf te zeggen: joh we zijn erachter gekomen dat je ons aansprakelijk hebt gesteld, dat lijkt ons dat je geen vertrouwen hebt in onze organisatie, dus we willen ermee ophouden. Zelfs dat durven ze niet zelf te doen. Het oppermachtige Pfizer is te laf om een gesprek met mij aan te gaan, terwijl het zou ze juist sieren om met mij in gesprek te gaan, maar nee, zij besluiten mij via Emma at Work een schop te geven. Pfizer laat overduidelijk het vuile werk afschuiven op Emma at Work wat zich makkelijk voor het karretje laat spannen en dit werk zo snel mogelijk opknapt. Dat is wat er gebeurd als je met een big pharma boy werkt. Wie betaalt, bepaalt. Trouwens, als je als organisatie lid wordt, dan brengt een membership gauw 6.000 Euro per jaar in het laadje voor Emma at Work. Vanuit dit oogpunt kan ik begrijpen dat ze me weg willen werken. 

Wat is mijn intentie geweest?

Emma at Work stelde telefonisch aan mij nog betwijfelend de volgende vraag: wat is de reden geweest om mee te doen met het mentorprogramma? Deze vraag impliceert dat zij denken dat ik wellicht kwade intenties heb? Euhm, denken zij dat ik een soort klokkenluider wil zijn en dat ik naar een mediakanaal ren om informatie te lekken over Pfizer zelf? Denkt Emma at Work dat ik ze gebruikt heb hiervoor? De media durft al drie jaren niks over ons te schrijven, maar goed, denken zij dit echt? Of denken beide partijen dat ik eigenlijk een wappie ben die ‘beweert’ dat ze vaccinatieschade heeft? Of nog extremer, denken beide partijen dat ik misschien wel een gek ben wat uiteindelijk met een bom in mijn rugzak zou rondlopen ofzo? Of zijn beide partijen oprecht bang om onder ogen te zien wat Pfizer mij heeft aangericht? Waar zijn ze echt bang voor dat ze mij laten vallen?

Laat me even duidelijk zijn hierover. Mijn echte intentie is hoe ik nu in vredesnaam verder moet met mijn leven. Mijn hele leven is ontwricht door een Pfizer prik. Kunnen zij mij helpen? Zij zelf weten hoe lastig het is voor chronisch zieken om een draai weer te vinden in de maatschappij. Als Pfizer mij verder op weg kan helpen met het vinden van een baan wat superlastig is in mijn situatie, dan zou dat ook een soort goedmakertje geweest kunnen zijn. Blijkbaar willen ze dat niet, dat is nu helder. Ik heb ze een kans gegeven om het goed te maken. Ik probeer wederzijds begrip op te bouwen, maar zelfs daar is er dus geen kans voor. Ik heb het idee dat ik niks fouts heb gedaan, maar ik kom nu over als the bad guy.

Uit je slachtofferrol kruipen heeft consequenties

Dit is voor mij de zoveelste bevestiging hoe je telkens wordt afgestraft als je uit je slachtofferrol kruipt. Als jij in een slachtofferrol zit en stil blijft, dan ben je helemaal okay. Stel, als ik Pfizer niet aansprakelijk zou stellen, niet naar buiten zou treden met mijn verhaal, het voor me zou houden dat ik vaccinatieschade heb óf zou zeggen dat ik Long Covid heb (wat vele getroffenen doen in mijn situatie vanwege het taboe), dan zou ik nu wel een mentor hebben van Pfizer. Ik zou een ideaal mentorkindje zijn. Als je je uitspreekt en als je iets méér doet dan dat, dan heeft dat gevolgen. Op allerlei vlakken. Een ander goed voorbeeld is dat je geen fysiotherapie sessies vergoed krijgt als je uitspreekt dat je klachten hebt gekregen door een vaccinatie, want dat kan een fysiotherapeut simpelweg niet aanvinken in het systeem. Het kan wél als je zegt dat je Long Covid hebt. Keer op keer maak ik mee als je je hoofd boven het maaiveld uitsteekt, dan wordt het eraf gehakt. Niets voor niets krijg ik zoveel berichten van mensen hoe moedig ik ben dat ik me uit spreek, want je hebt te maken met keiharde consequenties.

Mag dit wel?

Moet ik hier iets verder mee doen? De een zegt neem afstand hiervan voor mijn eigen welzijn, de ander zegt schrijf het van je af. Sommigen vragen zich af of mijn persoonlijke gegevens zomaar uitgewisseld mochten worden met andere partijen. Volgens de privacy wetgeving niet. Ook heb ik nergens voorwaarden ondertekend waarin stond wanneer je een gerechtelijke claim hebt tegen een van de samenwerkingspartners dat je dan niet mee mag doen of dat het je het moét vertellen. Er staat ook niet in de kleine letters dat dit een reden kan zijn om een kandidaat eruit gooien. Zou ik dit kunnen aankaarten bij een of andere commissie? Ik besluit maar om het van me af te schrijven. Dit is nou eenmaal de realiteit van de mensen met vaccinatieschade en ik vind dat dit aan het licht moet komen hoe Pfizer met ons om gaat en hoe wij nergens terecht kunnen komen.

#dontacceptthegap

De hashtag #acceptthegap die Emma at Work gebruikt is eigenlijk zeer toepasselijk. Je moet de kloof blijkbaar accepteren. Dit bemiddelingsbureau en Pfizer zelf zijn niet de enigen, want medici, overheidsinstanties, journalisten en media nemen allemaal dezelfde houding aan betreft vaccinatieschade getroffenen. Niemand begrijpt wat het is om mee te maken wat wij daadwerkelijk meemaken, totdat het jezelf overkomt. Het gaat verder dan ver. Of ik deze kloof zal accepteren? Nee. Een simpel gebaar als ‘Het spijt ons heel erg dat jij dit nu moet meemaken door ons geneesmiddel’, een mea culpa, dat zou het minste zijn wat Pfizer had kunnen doen. Verder hoop ik dat Emma at Work de volgende keer niet zo snel woef zegt tegen Pfizer als Pfizer zelf degene is geweest die deze kloof heeft veroorzaakt. Ik vind de hashtag #dontacceptthegap een beter idee.